مردم شکل جمجمه خود را تغییر دادند!

بدشکلی جمجمه که با نام‌های شکل دادن به سر، صاف شدن سر یا کشش جمجمه نیز شناخته می‌شود، یک تغییر دائمی در بدن است که شامل تغییر عمدی در شکل اصلی جمجمه شخص می‌شود.

به یک عمل رایج تبدیل شده است

به گزارش عصر ایران، تغییر شکل جمجمه در زمان ها و مناطق جغرافیایی مختلف رایج است. این یک عمل گسترده است که تقریباً در تمام قاره های جهان دیده می شود و برای ده ها هزار سال در بسیاری از فرهنگ ها انجام می شود.

در واقع، دانشمندان شواهدی از تغییر شکل جمجمه در بومیان استرالیایی پیدا کرده اند که قدمت آن به حدود 30000 سال پیش بازمی گردد. مایاها، اینکاها و برخی دیگر از بومیان آمریکای شمالی نیز با روش های تغییر شکل جمجمه آشنا بودند.

بیش از 12000 سال پیش، در چین باستان، مردم شکل جمجمه را تغییر دادند. چینی ها یکی از قدیمی ترین افرادی هستند که جمجمه خود را تغییر داده اند.

تکنیک های شکل دهی جمجمه در پرو باستان نیز رایج بوده است. کولاگواس و کابانا از جمله قبایلی در پرو هستند که از تکنیک های تغییر شکل جمجمه استفاده کرده اند.

در اروپا شواهدی مبنی بر استفاده از تکنیک‌های تغییر شکل جمجمه از حدود پنج هزار سال پیش آغاز شد و به نظر می‌رسد در برخی از قبایل مهاجر از منطقه قفقاز آسیای مرکزی مانند سامریان، آلان‌ها و آوارها رایج شده است.

در آفریقا، تکنیک هایی که برای تغییر شکل جمجمه استفاده می شود نیز در برخی مناطق رایج است. کشیده شدن سر یکی از مشخصه های شناخته شده قبیله مانگبتو است. این قبیله به دلیل روش هایی که برای تغییر شکل سر نوزادان خود استفاده می کنند شناخته شده است.

روش تغییر شکل جمجمه

روش‌های مختلفی برای شکل دادن به جمجمه استفاده می‌شود، اما رایج‌ترین روش استفاده از پارچه و پیچاندن آن به دور جمجمه است تا سر شکل استوانه‌ای بیشتری پیدا کند.

در بسیاری از فرهنگ ها، روند کشش جمجمه از بدو تولد آغاز می شود، زیرا در آن زمان جمجمه بیشترین انعطاف را دارد. هنگامی که نوزاد متولد می شود، سر او محکم به پارچه ای بسته می شود، بنابراین به مرور زمان کشیده تر می شود. هنگامی که فشار به آرامی و به طور مداوم اعمال می شود، باعث تورم پیشانی می شود.

این فرآیند ممکن است چندین سال طول بکشد تا کودک شکل دلخواه را به دست آورد یا کودک آن را پس بزند.

استفاده از تخته های چوبی برای شکل دادن به جمجمه کودکان روش دیگری است که در میان بومیان آمریکا رایج شده است. به عنوان مثال، مایاها معمولاً از این روش استفاده می کنند.

قرار دادن نوزاد در همان وضعیت در ماه های اول زندگی برای ایجاد پشت صاف یکی دیگر از روش های مورد استفاده است.

شکل جمجمه بسته به منطقه و گروه می تواند متفاوت باشد. این اشکال از مخروطی تا استوانه ای، مسطح یا حتی با برآمدگی متغیر است.

اعتقاد بر این است که این تغییر شکل بر مغز تأثیر نمی گذارد، به خصوص اگر فشار جمجمه وجود نداشته باشد. بنابراین، فردی که جمجمه اش تغییر شکل داده است، می تواند مانند دیگران از مغز خود استفاده کند. مغز تبدیل به یک جمجمه جدید می شود و با این شرایط سازگار می شود.

دلایل تغییر شکل جمجمه

در گذشته افرادی که از این روش استفاده می کردند می خواستند خود را از دیگران متمایز کنند و حس تشخیص و هویت متفاوتی داشته باشند. همچنین به آنها احساس تعلق می داد.

نمونه بارز آن قبیله مانگبتو است که بر این باورند که تغییر شکل جمجمه از ویژگی های طبقه حاکم و نماد قدرت، هوش، زیبایی و شکوه است.

جدای از اهداف فرهنگی و زیبایی شناختی، برخی از قبایل نیز ایده ای شبه علمی در مورد توانایی مغز برای ذخیره اطلاعات بر اساس شکل آن دارند.

آیا مصریان باستان از تکنیک های تغییر شکل جمجمه استفاده می کردند؟

این سوال در مورد استفاده از تکنیک های تغییر شکل جمجمه در مصر باستان، به ویژه در طول سلسله هجدهم مطرح شد. نقاشی‌های دیواری و مجسمه‌ها نشان می‌دهند که آخناتون، نفرتیتی و فرزندانشان جمجمه‌های کشیده‌ای داشتند.

بررسی اجساد مومیایی شده آخناتون و توت عنخ آمون جمجمه های کشیده با علائمی را نشان داد که با ویژگی های بسته شدن سر برای تغییر شکل جمجمه در سایر نقاط جهان مطابقت داشت.

دانشمندان در موزه فیلد مطمئن هستند که این نشان دهنده استفاده از تکنیک های تغییر شکل جمجمه است، اما هیچ مدرک مکتوبی وجود ندارد.

از سوی دیگر، برخی از مصر شناسان به طور کلی امکان استفاده از تکنیک های تغییر شکل جمجمه را در مصر باستان رد می کنند. به نوبه خود، کشیده شدن جمجمه ها در نقاشی های دیواری و مجسمه ها به عنوان نوعی اغراق سبک تعبیر می شود و شکل غیرعادی جمجمه برخی از مصریان باستان با عوامل مرتبط با سلامتی مرتبط است.